28. ' Usłyszeć od niej słowa - kocham cię. ' ( KONIEC )

Ryuu patrzył na Deidarę z kpiącym uśmiechem na twarzy. Rozkazał, aby cała straż się odsunęła.
- Skoro chłoptaś jest taki odważny i pyskaty to zobaczymy na ile go stać - powiedział, a jego zielone tęczówki przybrały jeszcze głębszą barwę. Blondyn nie jest głupi. Pamiętał co potrafią mniej więcej jego oczy, więc odsunął wzrok. Będzie trudno nie patrzyć na jego twarz, ale zrobi wszystko, aby go pokonać. Dzięki temu Yuuki zobaczy, że dla niej jest w stanie poświęcić życie. Stanął w lekkim rozkroku i formował w rękach glinę. Nie trzeba było długo czekać na atak od strony blondyna. Pierwsze gliniane pająki poszły w ruch. Narobiły trochę namieszania, więc gliny mu wystarczyło, żeby uformować ptaka, na którym wzbił się w powietrze. Walka na odległość to jego mocna strona. Szybko wydostali się na zewnątrz. Nie zwlekając z wielkim błyskiem w oczach dalej zaczął tworzyć swoją sztukę. Książę potrafił używać stylu ziemi, więc gdy Deidara wzbijał się jak najdalej w powietrze to był z pewnością bezpieczny. Blondyn z wielkim zadowoleniem patrzył z góry na Ryuu, który był wielkości mrówki. Dopóki był w powietrzu nic mu nie groziła. Przynajmniej tak sądził.
- Podziwiaj księciuniu, oto moja sztuka! - wrzasnął.
Deidara próbował zaatakować przeciwnika bombom z powietrza, ale ten ochronił się tarczą utworzoną z ziemi. Próbował też zaatakować go pchłami C1, ale ten wystawił ręce przed siebie i utworzył dziwny kształt przypominający romb. Jakimś cudem, gliniani przyjaciele blondyna zostali rozproszeni w powietrzu i nie doszło do żadnej eksplozji.
- Co jest kurwa?! Jak śmiesz zagłuszać moje arcydzieła, un? - wyjechał z pretensjami. To co się właśnie stało było mega dziwne. Jak on tego dokonał? Deidara nie zastanawiając się nad tym długo, użył C2 i wytworzył glinianego smoka, który staje się jego partnerem. Smok w pewnym momencie wypluł kilkaset min lądowych. Deidara miał zamiar umieścić je pod ziemią, ale jest głupią blondynką i nie pomyślał, że księciunio posiadając Ziemie może bez problemu je wychwycić. Jednak miny, które zaczęły spadać w dół i tak rozproszyły się w powietrzu.
- Ty tępa dziwko, un - warknął wkurzony, ponieważ znowu nie mógł podziwiać swoich wybuchów.
- JAK TY TO ROBISZ?! - domagał się wyjaśnień.
- Hahahah jesteś kompletnym idiotą, teraz już rozumiem czemu Yuuki wolała mnie od ciebie - prychnął  a w Deidarze zaczęło się gotować.
- Ale skoro chcesz, to ci wyjaśnię. Chakra żywiołu Ziemi jest komponentem kekkei genkai: Uwolnienia Drewna, Lawy oaz kekkei Touta - Uwolnienie Pyłu. Jest niewiele osób, które to potrafią. Uwolnienie Pyłu to ninjutsu, które pozwala manipulować cząsteczkami, dzięki czemu można zniszczyć wszystko co znajduje się w powietrzu. Może również zniszczyć przeciwnika co do cząsteczki - uśmiechnął się złowieszczo, co było znakiem, że ostatnie zdanie było następnym ruchem Ryuu.
- By cię szlag, un - przeklną.

~ . ~ . ~ 

Dziewczyny miały równie zaciętą walkę. Yuuki używając kryształu miała zamiar uwięzić i rozproszyć Zakuro na drobne kawałeczki. Dziewczyny znały mniej więcej swoje umiejętności. W końcu w dalekiej przeszłości uczyły się razem. Jedno się nie zmieniło u Momochi. Gdy walczyła z kimś to wpadała w jedną wielką furię. Jej żółte oczy mieniły się, a wkurwiający chichot nie ustawał. Yuuki próbowała być opanowana i myśleć rozważnie. Dobrze wie, że ta walka to nie zwykła zabawa. Tu chodzi o jej życie. Po za tym chciała pokazać Liderowi, że od początku miała rację. Zakura była po prostu zdrajcą. Blondynce w pewnym momencie zaczął pomagać jej biały, zwinny lis. Niestety po chwili brunetka, dzięki swoim umiejętnością była w stanie zmanipulować zwierzaka, aby zaczął atakować Yuuki.
- Ty ździro, jak śmiesz... - warknęła cicho.
- Hihihihi w końcu się tego doczekałam. Będę mogła cię w końcu zabić i nikt, a nikt za tobą nie będzie płakał!
- A spierdalaj. - prychnęła i znowu zaczęła ją atakować kryształem i swoją kosą. Zakuro chwyciła dziewczynę za nadgarstki, przez co Yuuki straciła broń z ręki.

Od kiedy ona ma tyle siły ? - zdziwiła się blondynka. Momochi zatopiła w jej skórze swoje szpony i pod żadnym pozorem nie chciała puścić.
- A teraz moja kochana Yuuki, przedstawię ci mojego starego przyjaciela. Jej skóra zaczęła się świecić na zielono-brązowe barwy. Wokół niej napłynęła ogromna ilość chakry co bardzo przeraziło Uchihę. W pewnym momencie blondynka zorientowała się co chciała zrobić. Zamierzała przemienić się w Byuu. Yuuki zagryzła wargi.
- Wiedziałam, że dalej masz w sobie tą bestię. - warknęła i z całych sił próbowała się uwolnić od niej. W końcu postanowiła, że nie może nic innego zrobić tylko tak samo jak ona przemienić się. BUM! Obydwie odepchnęły się od siebie, a ich wygląd zaczął się drastycznie zmieniać. Już po chwili zamiast Momochi stał wieki pies z trzema łbami, a zamiast Uchihy stał czarny lis, który jak pamiętacie nazywa się Enma. Demon przeciwko demonowi, jinchuuriki kontra jinchuuriki. Jaki będzie wynik tej walki ?

~ . ~ . ~ 

Deidara uznał, że Ryuu nie może pod żadnym pozorem wykonać jakiejkolwiek pieczęci, ponieważ może rozwalić go w drobny mak. Wziął prawie całą glinę jaka mu została i smok, którego przedtem uformował był jeszcze większy. Blondyn używając wielkiej ilości chakry spowodował, że smok zaczął pluć milionami pająków, pcheł i ptaków i za każdym razem gdy otwierał paszcze zrzucał ich coraz więcej. Nie zwlekając krzyczał za każdym razem.
- KATSU!! - wybuchy, eksplozje, dym i zniszczenia. Taka wielka ilość małych bomb przeszkadzała księciu, ponieważ musiał robić uniki, albo skoncentrować się na ich rozproszeniu. Deidara korzystając z okazji, że wszędzie jest dym i zamieszanie podleciał bliżej księcia.
- Mam cię! - wrzasnął, a smok połknął w całości księciunia. (Nie miałam co wymyślić XD) Wzbił się wysoko w powietrze i po chwili zeskoczył ze smoka. Spadając w dół uśmiechnął się szeroko i wypowiedział ostatnie zdanie z tej walki.
- Katsu! - smok eksplodował, a Ryuu razem z nim. Blondyn sam nie mógł uwierzyć swojemu geniuszowi i arcydziełu, które właśnie stworzył. Wylądował bezpiecznie na ziemi. Uśmiechnął się sam do siebie.
- A teraz idę szukać Yuuki, un...

~ . ~ . ~ 

Blondynka upadła na ziemie i splunęła krwią.
- Niech cię szlag! - warknęła i znowu zatkała swoje usta, ponieważ zaczęła kaszleć czerwoną cieczą. Yuuki miała coraz mniej chakry, a Zakuro wyraźnie dominowała w walce. Wyglądała jakby wcale się nie zmęczyła. Dalej była w postaci swojego trzygłowego, wielkiego psa, a Yuuki resztkami chakry się broniła przed jej atakami. Sharingan, kosa i niewielkie ilości kryształu tylko jej zostały do walki. Była wykończona. Pierwszy raz w walce zaczęła się bać. Zaczęła się bać, że nie przeżyje...Nie może sobie pozwolić, a śmierć z jej ręki. Zacisnęła pięści, zamknęła oczy i odetchnęła głęboko.

Spokojnie, bez nerwów. Dasz radę. Tylko się skoncentruj! - powiedziała do siebie w myślach i w jednym momencie wzbiła się wysoko w powietrze i szybkim zamachem odcięła jedną głowę bestii, w odpowiedzi usłyszała wielki ryk.
- Ty ździroo!!! Moja głowaa! - krzyknął demon i piana z pozostałych pysków zaczęła cieknąć.
- Zapłacisz za to swoją! - warknął ogromny kundel i zaczął atakować ją swoimi pazurami.
- Dalej Enma, ostatni raz. Zażycz mi swojej chary, tyle ile jesteś w stanie - krzyknęła i znów pojawiło się kilkanaście ogonów, które zatrzymały atak Momochi. Yuuki zacisnęła zęby i użyła sharingan na bestii. Nagle poczuła wielki ból w klatce piersiowej i zaczęła nieustannie kaszleć krwią. Choroba przejawiała się właśnie w tym momencie gdy blondynka była na wyczerpaniu.  Kolejne nasilone kasze. Kolejny ból. Zakuro widziała co się dzieje, więc skorzystała z tej okazji. Mimo wszystko Uchiha nie poddawała się. Stała pewnie na przeciwko wroga i była już pewna, że nie podoła tej walce. Jej chakra się skończyła...oczy były zmęczone, więc nie mogła używać sharingan. Zagryzła wargi i chwyciła kosę mocno w swe ręce. Już widziała jak nadchodzi. To koniec. Nie da rady. Wszystko jasne... Ogromny czarny pies podniósł swoją łapę i rzucił się na Yuuki, gdy nagle..
- STÓJ BY PIERDOLONY FUTRZAKU!!! - głos Deidary. Głos nadziei? Ostatnią resztkę gliny, która mu została uformował w malutką bombę, jednak to maleństwo potrafiło zrobić duże bum. Yuuki oszołomiona, widziała tylko blond włosy i upadającego psa. Lekko się uśmiechnęła, ale nagle poczuła wielki ścisk w klatce piersiowej. Znowu kaszel. Znowu ból. Upadła na ziemie, a wypływająca, czerwona ciecz nie chciała ustać.
- Yuuki! Yuuki! Yuuki, słyszysz mnie? Co się stało, un? - słyszała niewyraźny krzyk. Robiło jej się ciemno przed oczami. Gdy zaczęła mdleć, blondyn chwycił ją i trzymał w swoich ramionach. Dziewczyna była cała zakrwawiona co wystraszyło chłopaka.
- Yuuki, nic ci nie jest? Odezwij się, błagam. - łzy zaczęły się nabierać w kącikach oczu.
- Dei... - dziewczyna szepnęła.
- Jednak nie dałam rady...
- O czym ty kurwa mówisz?! - Deidara zaczął się trząść. Był przerażony widząc niebieskooką w takim stanie.
- Zakuro wygrała. Choroba mnie wykończyła. Wiedziałam, że to nastąpi już niebawem, ale nie miałam pojęcia, że w takiej chwili...
- Yuuki, proszę cię, nawet tak nie mów. Przecież cię wyleczymy. Kakuzu zeszyje co będzie trzeba, Itachi da ci lekarstwa. Pein załatwi jakiegoś medyka. Na pewno da się coś zrobić, un! - pierwsza łza spłynęła po jego zimnym policzku. Yuuki lekko się uśmiechnęła.
- Nie Deidara... już się nic nie da..- Dei przerwał jej zdanie.
- NIE MÓW TAK!! Nie pozwolę ci umrzeć! Mamy tyle do wyjaśnienia, muszę tyle ci powiedzieć, a przede wszystkim przeprosić. Za dużo się wydarzyło. Nie wybaczę sobie, jeśli to tak się skończy!!! - Yuuki położyła swoją dłoń na jego policzku.
- Deidara, wybaczam ci. Teraz już nic nie można zrobić, ale chce, żebyś wiedział, że dalej nie przestałam cię kochać... - uśmiechnęła się szeroko. Deidare zamurowało. Czekał na te słowa już od bardzo dawna. Nie myślał o niczym innym przez ostatni czas tylko o tym, żeby znowu usłyszeć od niej słowa 'kocham cię'.
Znowu zaczęła kaszleć. Czuła jakby miała zaraz wypluć płuca. Nie zostało jej dużo czasu...
- Nie pozwolę ci odejść samej, un! Nie pozwolę... - chłopak ściągnął koszulkę.
- Dei, co ty robisz?
- Już powiedziałem. Nie pozwolę ci odejść samej. Dlatego pokaże światu moje ostatnie arcydzieło. Będziesz zachwycona moją sztuką, zapewniam cię. Przedstawię teraz C4, un! - Yuuki lekko drgnęła gdy zobaczyła, że Deidara wypruwa sobie otwór na klatce piersiowej. Znalazł trochę gliny na ziemi, więc jego język pochłonął ją.
- Yuuki, kocham cię... a teraz podziwiaj, un. - przytulił ją do siebie i oddał na jej ustach ostatni pocałunek. Chyba nie muszę pisać jak to się skończyło...

~ . ~ . ~ . ~ 

Koniec. Nie dałam jednak rady kontynuował tego bloga. Chciałam, na prawdę chciałam, ale nie dałam rady. Miałam dużo pomysłów i myślałam, że jak kiedyś systematycznie będę pisać, ale po prostu się nie dało. Nie wiem czy założę nowe opowiadanie. Może kiedyś :) Ale na pewno was wtedy o tym powiadomię. Dziękuję za tylu obserwujących, tyle wyświetleń, komentarzy i miłych słów. Dobrze wiem, że ostatnie notki to była katastrofa, ale czekam na wasze opinie dotyczące tego ostatniego rozdziału. :) Mówiąc szczerze od początku gdy założyłam tego bloga, chciałam, żeby koniec był tragiczny. Jestem dziwna, ale lubię takie złe zakończenia XD

Pozdrawiam wszystkich gorąco (nawet Kirei pozdrowię, ale tylko trochę............) i dziękuję za wszystko.