26. "Jak mogłeś jej pozwolić tak po prostu odejść?"

Już miała coś powiedzieć, gdy nagle zrobiło się dziwnie cicho. Za cicho. Przecież na zamku trwa wielka bitwa. Tylko Yuuki to zauważyła. Za członkami Akatsuki stała cala straż zamku, która była gotowa do ataku. Czyżby inni nie dali sobie rady? Blondynka spojrzała na Peina. Po chwili rudowłosy przytaknął lekko głową. Dziewczyna odwróciła się i stanęła obok Księcia.
- Dokonałam wyboru... - powiedziała cicho.

Niemożliwe... - przeszło przez myśl Deidarze. Wszyscy wpatrywali się na blondynkę z wielkim zdziwieniem i żalem w oczach. Zdradziła ich? Woli zostać właśnie tu?

Dlaczego? Co się stało? To nie może być prawda! - Deidara bił się z własnymi myślami. Zacisnął pięści i chwycił za glinę.
- Po moim trupie! - krzyknął i już miał atakować, jednak Lider go zatrzymał.
- Deidara daj spokój! To jej decyzja, więc nic tu po nas. Chcieliśmy ją uwolnić, ale jak widać za bardzo jej się tu spodobało - warknął i już po kilku sekundach wznosili się wszyscy w powietrzu, na ptaku Deidary.
- Jeszcze pożałujecie siusiaki!! - krzyknął smutny Tobi.

~ . ~ . ~

- Nie rozumiem jak mogłeś jej pozwolić tak po prostu odejść?!?! - krzyknął rozwścieczony blondyn.
- Deidara idioto nie wydzieraj się do cholery!! - odparł Lider.
- Ale, ale.... kurwa mać! I co tak po prostu mamy funkcjonować bez niej?!
- Deidara, uspokój się, kochanie... - powiedziała obojętnym głosem Zakuro.
- Ciebie nikt o zdanie nie pytał, un ! - podniósł na nią głos i wrócił do kłótni z Peinem.
- Deidara, czy ty na prawdę nic nie rozumiesz? Nie wiesz dlaczego to zrobiłem?!
- No to mi wyjaśnij z łaski swojej,un!
- Ja pierdole, jak mogłem takiego gamonia przyjąć do organizacji... - rudowłosy załamał się zachowaniem blondyna i uznał, że nie będzie się nim przejmować.
- Dobra, niech wam będzie, chuj wam wszystkim w dupę! Widzę, że Yuuki nic, kompletnie nic dla was nie znaczy! - odwrócił się i wyszedł zatrzaskując drzwi za sobą.
- Co za idiota... - westchnął Lider.

~ . ~  . ~ 

Jak mogli pozwolić odejść mojej kochanej Yuuki? Wiem, że mnie nienawidzi za to co zrobiłem z Zakuro, ale... to nie powinien być od razu powód, żeby wychodzić za tego księciunia! Wiem dobrze, że popełniłem błąd. I tak strasznie go żałuję, ale do chuja czemu wybrała jego, un?! - Deidara siedział na łóżku z opuszczoną głową i ze łzami w oczach. Nie mógł się pozbierać po stracie dziewczyny. Nie mógł zrozumieć, dlaczego Akatsuki tak lekkomyślnie i bez żadnych oporów pozwolili mu zabrać jedną z najlepszych ninja organizacji. Nie mógł też pojąć czemu Yuuki zmieniła się przez ten dość krótki czas.

Może ją faktycznie kontrolował? Jest dziwny, więc w sumie wszystko możliwe. Może dalej ją kontroluje i każe jej robić z nim różne takie... kurwa, muszę temu jakoś zaradzić, un! - chwycił za swój płaszcz. Wziął zapas gliny do torby i przez okno wyskoczył na swojego, wcześniej uformowanego ptaka.

- Tym razem powysadzam tą budę, un! - krzyknął sam do siebie i wzniósł się w powietrze.

~ . ~ . ~

Kilka godzin później. Gdy Akatsuki opuściło zamek,  wszyscy robili porządek po szkodach. Yuuki siedziała w pokoju i patrzyła przez okno jak inni zabiegani ratują budynek. Czekała na księcia. Miał do niej na chwilę przyjść, gdy porozmawia z jego matką. Okazało się, że Zakuro była w stanie zabić samego króla. Jednak dziewczyna nie była zdziwiona tą wiadomością. Zakuro to podstępna suka, która dzięki demonowi potrafi walczyć i wyrządzić niezłe krzywdy.
Blondynka zaczęła myśleć o Deidarze. Zastanawiała się czy jest smutny. Czy żałuje tego wszystkiego co zrobił? Może też o niej myśli w tej chwili? A może jednak nic sobie z tego nie zrobił? Może go Zakuro pociesza? Te pytania tkwiły w jej głowie przez dłuższą chwilę. Myśli te zakłóciło pukanie do drzwi. Był to oczywiście Ryuu z wielkim uśmiechem na twarzy. Dziewczyna nie zmieniła swojej pozycji. Dalej siedziała wpatrując się w okno. Podszedł do niej i delikatnie chwycił ją za ramiona, lekko pocałował jej szyję co sprawiło, że Yuuki poczuła dreszcze za swojej skórze.
- Cieszę się, że podjęłaś właściwą decyzję - wyszeptał jej do ucha. Dziewczyna wymusiła na sobie uśmiech i odwróciła się do niego twarzą w twarz.
- No tak... jestem pewna, że dobrze wybrałam. Ciekawi mnie...dlaczego akurat ja? - Ryuu uśmiechnął się i odsunął z jej twarzy kosmyk włosów.
- Jak tylko cię zobaczyłem, wiedziałem, że jesteś najlepszą kandydatką. Po za tym... lubię blondynki - puścił jej oczko. Te słowa rozbawiły dziewczynę.
-  Tylko wiesz... skoro jestem teraz twoją narzeczoną to chyba powinnam więcej wiedzieć na temat imperium, które chcesz stworzyć, prawda? - opuszkami palców przejechała po jego wargach.
- Naturalnie. Nie będę miał teraz, żadnych tajemnic przed tobą, moja droga... - dziewczyna się szyderczo uśmiechnęła. To właśnie chciała usłyszeć.
- To kiedy mnie wtajemniczysz ? - dalej opuszkami palców dotykała jego zimnych ust.
- Choćby zaraz... - chwycił ją w tali i przysunął do siebie. Dziewczynie zaczęło szybciej bić serce. Nie chciała tego zrobić, ale nie miała wyboru.
Stało się. Ich wargi się połączyły tworząc namiętny pocałunek. Aż tu nagle wielkie BUM! Momentalnie się odwrócili, ponieważ ktoś wysadził drzwi. Kogo ujrzeli w progu? Oczywiście Deidare. Znieruchomiał gdy zobaczył obściskujących się narzeczonych.

Wszystko stracone? Ona na prawdę wybrała jego? Już nic nie mogę zrobić? D-dlaczego? Dlaczego, un? - przeszło przez myśl blondynowi.
- Straż!! Czemu nikt go nie zatrzymał? Zabrać go, natychmiast! - krzyknął Ryuu i jeszcze bardziej przyciągnął Yuuki do siebie, aby czuła się bezpiecznie w jego ramionach.

Ca za krety! Co on tu robi? Czy Lider nie wytłumaczył mu wszystkiego? - przeszło dziewczynie przez myśl. Straż natychmiast zabrała go, a blondyn nawet nie stawiał oporu. Wpatrywał się pytającym i pełnym żalu wzrokiem na Yuuki. W myślach zadawał sobie cały czas jedno pytanie. Dlaczego?
Książę trochę się zdenerwował przybyciem blondyna. Nerwowo zaczął chodzić po pokoju.
- Ryuu... spokojnie. Zajęli się nim. Nie będzie nam już przeszkadzać. - próbowała załagodzić sytuację.
- Nie myśl o tym teraz. Mamy ważniejsze rzeczy do zrobienia. Sam mówiłeś, że mi opowiesz o swoich planach. O swoim imperium. - dotknęła jego policzka i spojrzała mu w te piękne, zielone oczy.
- Nie teraz moja droga. Muszę coś załatwić - lekko ją od siebie odepchnął i wyszedł zdenerwowany.
- Szlag! A było tak blisko... - warknęła sama do siebie.

~ . ~ . ~ 

Późny wieczór. Deidara siedział w ponurym pomieszczeniu. Coś podobnego do lochów. Siedział za kratami i... i po prostu płakał. To co zobaczył  kompletnie przekreśliło nadzieje, że Yuuki wróci. Wtedy zobaczył, że jakaś postać w czarnym płaszczu stanęła przed kratami.
- Deidara ty idioto... - usłyszał znajomy głos, ale dalej siedział w milczeniu.
- Po co tu przyszedłeś?! Wszystko zepsułeś... - warknęła cicho.
- Po co przyszedłem ? Po to żeby cię stąd zabrać! Żebyś znowu była z nami, ale ty wolisz się obściskiwać z księciuniem, un!
- Deidara ty idioto na prawdę o niczym nie wiesz? Lider ci nie powiedział? Zresztą...co tam Lider, sam powinieneś się domyślić! - warknęła.
- O czym ty do cholery mówisz, un ? - zapytał zdziwiony i podszedł bliżej krat.
- Wybrałam księcia, ponieważ dzięki temu mogę się dowiedzieć wszystkiego na temat jego zasranego imperium. Po za tym wtedy... przy bramie, z każdej strony otoczyła was straż i jakbym was wybrała natychmiast by nas zaatakowali, a szansy mięliśmy marne. Myślałam, że wszyscy to pojęliście!! - próbowała mówić spokojnie, ale nerwy ją lekko poniosły.
- N-nie miałem pojęcia. Yuuki przepraszam! - zrobiło mu się głupio i było to widać. Wszystko było jasne. To była po prostu jej misja. Ona od początku była wierna Akatsuki.
- A jeszcze co do tego pocałunku... to, akurat najmniej powinno cię interesować czy się z kimś całuję czy nie, prawda? - spojrzała na niego wrogim wzrokiem. Było wiadome, że dalej mu nie wybaczyła...

~ . ~ . ~ . ~ 

No. Skończyłam. Znowu mi to długo zajęło i dalej nie jestem zadowolona z tej notki. Mam nadzieje, że ta chwila słabości szybko minie i znów będę miała wiele pomysłów na ciąg dalszy. Jak na razie musicie zadowolić się tym heh.

A właaaaaśnie!! Niedługo (czyli 23 lipiec) mam urodziny <3333 I muszę się wam pochwalić, co moja najlepsza przyjaciółka (czyli Kirei <333333) mi chce kupić. UWAGA, UWAGA... PAAAANDĘ!!! Tak, wiem, zazdrość was zżera, też byście chcieli hehe :3 ale tylko ja mam taką wspaniałą koleżankę, która chce mi dać to super zwierzątko <3 I wcale nie pisze tego, żeby się jej podlizać xD 

Koniec chwalenia się. Tyle z mojej strony. Czekam na hejty :3