22. " Bała się? "

Deidara zabawia się z Zakuro. Sasori dalej próbuje wyłudzić od innych informacje, Hidan maca po cyckach małolaty, a Kakuzu...chuj wie gdzie jest. Co do naszej kochanej Yuuki to idzie pewnym krokiem za zielonookim księciem. Białowłosy chwycił za dwa kieliszki i butelkę wina. Jednym ruchem otworzył korek i czerwona ciecz wypełniła kieliszki do połowy.
- Wznieśmy toast za dzisiejszy wieczór - uśmiechnął się uroczo. Dziewczyna odwzajemniła gest i lekko stuknęli o swoje kieliszki co wywołało charakterystyczny dźwięk.
- Mam pomysł, chodźmy do mojego pokoju. Jest tu za duży hałas, a chciałbym lepiej cię poznać ^^ - zaproponował książę. Yuuki lekko drgnęła i kątem oka spojrzała w stronę tańczącego i pijanego Deidarę. Uznała jednak, że nie może zmarnować takiej okazji, w końcu pamiętała po co tu wszyscy przyjechali, więc zgodziła się. Musiała zaufać blondaskowi i wierzyć, że niczego głupiego nie wyrobi.
Chwyciła Ryuu pod ramię i wyszli z bankietu. Przy drzwiach do sali stał oparty Sasori. Spojrzeli na siebie jednak udawali, że się nie znają. Gdy się minęli Skorpion zadziornie się uśmiechnął. Wiedział co się szykuje.

~ . ~  . ~

- Hidan, Hidan cipo! - krzyknął Deidara w stronę białowłosego.
- Czego się drzesz? - odwrócił się w jego stronę. Co zobaczył? Chwiejącego się na wszystkie boki, pijanego w cztery dupy blondyna, którego trzymała pod rękę Zakuro.
- Ja pierdole, stary, ale się urządziłeś! XD - Hidan zaczął się z niego po prostu śmiać. Rzadko widzi Deidarę w takim stanie.
- Hidanie, kolego mój najdroższy, który ładnie pachnie dzięki dezodorantowi, powiedz mi proszę, gdzie jest Yuuki, un? - jego język zaczął się plątać, a oczy miał przymknięte.
- Co nie upilnowałeś swojej blondyneczki? Ty cioto. Widziałem jak szła z księciuniem gdzieś, heh. - zaśmiał się i na jego twarzy pojawił się ten "zboczony" uśmieszek.
- Że co? Zajebie chuja.. - wybełkotał.
- Ajć, Deidara dać spokój. Już ci mówiłam, że poszła go zabić noo....
- A no tak. To dobra. To niech ona go zajebie, un - zaczął mówić bardzo niewyraźnie. Ledwo stał na nogach. Hidan kazał Zakuro zaprowadzić go do pokoju, bo długo tu nie ustanie. Momochi uśmiechnięta tak właśnie zrobiła.

~ . ~  . ~

Pokój znajdował się na ostatnim piętrze. Aby się tam dostać wyjechali windą. Korytarz wyglądał inaczej niż parter czy pierwsze piętro. Ściany miały beżowy kolor, a kolejne mijające drzwi były zupełnie inne od poprzednich. Każde miały charakterystyczne, wyryte wzory. Widać było, że tu zarejestrowani są tzw. VIP'y. Białowłosy stanął przed wielkimi, pozłacanymi drzwiami. Wyciągnął z kieszeni mały, złoty kluczyk i przekręcając zamek powiedział:
- Zapraszam... - jasne światło lekko oślepiły Yuuki jednak po kilku sekundach już mogła rozejrzeć się po pomieszczeniu. A było co oglądać....pokój był ogromny, na środku znajdował się stolik, a wokół niego  pozłacane fotele i kanapa. Na środku przeźroczystej szyby stoliku można było ujrzeć butelkę wina, whisky oraz kilka kieliszków i szklanek. Ściany miały kolor czerwony. Na przeciwko drzwi znajdował się balkon z pięknym widokiem na jezioro i las. W rogu znajdowała się wielka szafa, obok niej jakieś ozdoby, a na ścianach obrazy. Sufit ozdabiał kryształowy żyrandol. Blondynka przekroczyła próg pokoju, a drzwi zatrzasnął białowłosy.
- Miło, że chciałaś tu przyjść ze mną. Przyznam, że bardzo cię polubiłem - usiadł na sofie. Dziewczyna się uśmiechnęła i podeszła do niego.
- Miło mi, że mnie zaprosiłeś - usiadła obok niego na kanapie i założyła nogę na nogę.
- Mało dziewczyn jest takich jak ty. Twoja osobowość bardzo mnie zaintrygowała - spojrzała w jego zielona oczy. Dreszcz przeszedł jej po plecach, ale dobrze wiedziała, że nie może się zdekoncentrować. Jaki miała plan? Najpierw rozmowa, może dowie się czegoś ciekawego i przydatnego. Następnie spożycie przez niego większej ilości alkoholu, a potem wybrać najlepszą okazję na atak.

~  . ~  . ~ 

Blondyn wleciał z Zakuro do pokoju dziewczyn. Oboje nie wyglądali najlepiej, ledwo stali na nogach, szczególnie Deidara. Zmęczony opadł na łóżko i zaczął się gapić w sufit.
- Musze iść po Yuuki, un - wywnioskował i próbował wstać, ale jakoś mu to nie wyszło gdyż wylądował ryjem na podłodze.
- Ajć, Dei, już ci mówiłam nie idziemy bo ona chce zabić przystojnego księciunia.
- Pfffff....jestem przystojniejszy od niego...
- Oczywiście, ale siedź tak jak siedzisz i nie marudź. Nigdzie nie idziesz - podeszła wtedy do grającej wieży i włączyła pierwszą lepszą płytę. Zrobiła piruet i podniosła blondyna. Chwyciła go za ręce i znowu zaczęli tańczyć.
- Hihihihihihih uwielbiam z tobą tańczyć - zarumieniła się.
- Już mi się nie chce tańczyć, un! - krzyknął zmęczony i znów opadł na łóżko tym razem pociągnął za sobą czarnowłosą. Wylądowała na nim i zaczęła chichoczeć. Resztę nie muszę opisywać....

~ . ~  . ~ 

Minęły jakieś dwie godziny. Jest już po północy. Yuuki gada sobie z księciuniem w najlepsze. Rozmowa ich wciągnęła. Okazało się, że Ryuu jest bardzo ciekawą osobą. Dowiedziała się również o tym, że planuje złączyć jego królestwo z sąsiadującym krajem i marzy mu się wielkie imperium. Dziwne, że z takich tajnych rzeczy się jej zwierzył. Chociaż trochę wypili tego wina, więc to pewnie dlatego. Blondynka również dużo o sobie powiedziała. Chwilami sobie uświadamiała, że za dużo...Opowiedziała mu o siostrze, o Deidarze i innych znajomych. O tym, że nienawidzi Zakuro. O tym, że niedawno zabiła swojego mistrza. Aż w pewnym momencie miała wygadać się o Akatsuki. Na szczęście ugryzła się w język i nie pisnęła ani słówkiem. Przez cały czas nie odrywała wzroku od jego oczu. Nie miała najmniejszego pojęcia co z nimi jest nie tak. Co one mają w sobie, że tak przykuwają jej uwagę. Była pewna, że ta zieleń coś oznacza. Tylko co? Nie mogła się skupić na zadaniu. W pewnym momencie się wkurzyła i podeszła do balkonu odetchnąć świeżym powietrzem. Spojrzała w niebo pełne gwiazd.
- Coś nie tak? - zapytał gdy zauważył, że niebieskooka zaczęła się dziwnie zachowywać.
- Nic. Po prostu mi się ciepło zrobiło. - W tej chwili gdy stała do niego plecami i patrzyła na piękny widok z okna, wzięła jedno kunai, które było schowane w jej tunice. Uznała, że musi to zrobić właśnie teraz. W tym momencie. Białowłosy zaczął się zbliżać do niej. Z każdym jego krokiem Yuuki zaczęła się dziwnie czuć. Nie wie dlaczego, ale po prostu nie chciała go zabijać. Bała się? Tylko czego? Tych oczu....bała się, że jak go zabije to ich już nie ujrzy. Już nie będzie podziwiała tej barwy. To nienormalne, ale tak właśnie było. Blondynka przygryzła wargę i schowała z powrotem broń. Wtedy zdarzyło się coś dziwnego. Białowłosy książę objął ją rękami od tylu. Dziewczynie serce zaczęło mocniej bić.
- Co ty robisz? - mruknęła, ale on nie odpowiedział.
- P-przestań! - warknęła i się oderwała z jego ramion.
- Oj no przestań...wiem, ze tego chcesz - spojrzał jej w oczy. Drgnęła. Znów te zielone tęczówki.
- Chyba ci się coś pomyliło...mam chłopaka, zapomniałeś? - warknęła wkurzona.
- Chłopaka? A gdzie on teraz jest? A może lepiej zapytam z kim teraz jest? - uśmiechnął się cwaniacko, a Uchiha przypomniała sobie o tym, że jest z Zakuro pijany.
- Myślisz, że oni co teraz robią?
- Nie...mylisz się. On by nie mógł...
- Żebyś się nie zdziwiła - powiedział stanowczo, a dziewczyna zaciskając pięści wybiegła z pokoju księcia. On znowu chwycił za kieliszek i oparł się o balkon.
- Jeszcze tu wróci... - uśmiechnął się sam do siebie.

Biegła po schodach tak szybko jak tylko mogła. Czuła strach i niepewność. Przecież Deidara nigdy by jej tego nie zrobił. W tej chwili zapomniała całkowicie o swojej misji. Zapomniała po co tu jest. Myślała tylko o tym, żeby zobaczyć, że z Deiem wszystko w porządku. Niestety...wpadła do pokoju. Co zobaczyła? Deidarę i Zakuro leżących nago razem na łóżku. Spali... Yuuki znieruchomiała. Stało się. Na prawdę. Deidara ją zdradził. Momochi dopięła swego. Blondynka zacisnęła wargi. Co czuła? Trudno powiedzieć. Z jednej strony miała ochotę się rozpłakać, z drugiej strony czuła nienawiść. Uśmiechnęła się. Jej wzrok stał się obojętny. Chwyciła za walizkę i zaczęła się pakować. Nie miała ochoty wysłuchiwać głupich wymówek Deia. Nie miała zamiaru widzieć zadowolonej twarzy Zakuro. Chciała tylko jednego. Chciała, żeby Deidara zobaczył jaki popełnił błąd. Chciała również zobaczyć minę chłopaka. Postanowiła, że poczeka, aż się obudzą. Tak też zrobiła. Spakowała swoje rzeczy i usiadła sobie wygodnie obok drzwi.

~ . ~ . ~

W tym samym czasie w organizacji Pein biegał po korytarzach jak pojebany. Wtargnął do pokoju Zetsu.
- Zetsu! - krzyknął
- Szybko wstawiaj! Musisz jak najszybciej dostać się na ten bankiet i przekazać wszystkim, że nie mogą zabić księcia!
- D-dlaczego? - rozespana roślina zaczęła przecierać oczy.
- Dlaczego tępy chuju? Skoro nie chcesz, żeby go zabijali to na chuj ich tam wysłałeś?! - odezwała się ciemna połowa Zetsu.
- Teraz sobie coś przeanalizowałem! On ma wrodzoną zdolność manipulowania ludźmi jak marionetkami! Potrafi wejść w umysł człowieka i rozkazać mu zrobić i powiedzieć wszystko. Pewnie się podszywa pod jakąś fałszywą postacią! Oni tego nie wiedzą i gdy zabiją tą fałszywkę to wszystko się wyda! Szybko leć do nich i im o tym powiedz!! - krzyknął tak potężnym głosem, że Zetsu w podskokach zrobił jak rozkazał.

~  . ~  . ~

Skacowanemu Deidarze zachciało się pić, więc szybko wstał. Przetarł oczy. Przeciągnął się i spojrzał na osobę, która leżała obok niego. Zamrugał kilka razy i się zorientował kto to jest. Przestraszony krzyknął i wyskoczył z łóżka w samych gaciach. Usłyszał czyjeś warknięcie. Lekko drgnął i odwrócił wzrok w stronę drzwi.
- Yuuki... - powiedział zszokowany.
- No cześć kochanie. Jak się stało? - powiedziała ironicznie i uśmiechała się cwaniacko.
- Yuuki. To nie tak. Wszystko wyjaśnię!
- Tak, tak ,tak...byłeś pijany i nawet nie wiesz jak to się stało...oczywiście - przewróciła oczami.
- No nic nie będę wam dalej przeszkadzać, śpijcie sobie dalej. Byłam tylko ciekawa twojej miny i tak jak myślałam była ironiczna. - roześmiała się i chwytając za walizkę wyszła.
- Yuuki ! - krzyknął i pobiegł do drzwi, ale ta zatrzasnęła je przed jego nosem.
- Deidara - w ścianie pojawił się Zetsu.
- Mam wiadomość od Peina... ja pierdole, Deidara coś ty zrobił z Zakuro? ;o - zapytał gdy zobaczył dziewczynę leżącą w łóżku.
- Zamknij się i mów o co chodzi bo muszę biec do Yuuki, un! - warknął. Zetsu wszystko mu wyjaśnił. Powiedział dokładnie to samo co usłyszał od Lidera.
- O niee... chyba go jeszcze nie zabiła - krzyknął blondyn i porwał z krzesła spodnie. Włożył je i zaczął biec z całych sił w nogach na ostatnie piętro.

~  . ~  . ~

- Wiedziałem, że wrócisz - odezwał się białowłosy i spojrzał na stojącą w drzwiach blondynkę. Jej mina była obojętna, ale oczy były przepełnione smutkiem. 

- No chodź tu do mnie moje biedactwo - Ryuu wyciągnął w jej stronę ramiona i przytulił ją mocno. 

- Mówiłem ci, że o... - nie dokończył, ponieważ poczuł niewiarygodnie mocny ból w klatce piersiowej. Zakrztusił się, a następnie wypluł krew z ust. Odsunął się od niej kilka kroków. Yuuki to zrobiła. Wbiła mu kunai prosto w serce. Potrzebowała się na czymś wyżyć, a księciunio był świetnym celem. Uśmiechnęła się zadowolona i ostatni raz spojrzała w jego zielone oczy. Upadł. Jego oddech był coraz słabszy. Kałuża krwi coraz większa... 

Wzięła głęboki oddech i już miała zamiar wychodzić gdy nagle z nie wiadomo skąd zaczął się rozprowadzać biały dym. Dziewczyna zdziwiona spojrzała w stronę balkonu. 

- Kim jesteś? - jej źrenice się rozszerzyły. Już miała zamiar uciekać, jednak tajemnicza osoba jednym ciosem ją powaliła. 

- YUUKI! - w tym czasie wbiegł Deidara. Jedyne co zauważył to ciemną postać w dymie, która na rękach trzymała ciało Uchihy. 

- Yuuki! - krzyknął jeszcze raz i rzucił się na ninja, jednak ta osoba rozpłynęła się. Zniknęli. Nie było jej. Deidara spojrzał na nieżywego mężczyznę na środku pokoju. W tym momencie do pokoju wpadła reszta. 

- Gdzie jest Yuuki? - zapytał rozglądają się Sasori. Blondyn spuścił głowę i zacisną pięści. 

- Porwał ją.

~ . ~  . ~ . ~ 

Tak, tak wieeeeem nie było mnie tu dawno ;__; Już się tłumaczę.

Wymówka #1 - Testy! Uczyłam się no i tak trochę nie miałam czasu. Wiece gimbusy tak mają.

Wymówka #2 - Potem po prostu mi się nie chciało xD

Dobra. Marne wymówki no, ale tak wyszło. Przepraszam.

Oraz muszę wam podziękować. Wchodzę sobie na bloga, patrzę, a tu 76 obserwatorów. Ponad 21,000 wejść! I jeszcze ponad 50 komentarzy pod notkami o.O SZOK.

 To właśnie one mnie zmotywowały, żeby w końcu chwycić się za ten rozdział. Heh widzicie? Dzięki wam chce mi się opisywać tą historię, więc jak będzie jeszcze więcej komentarzy i obserwatorów to się nie obrażę ^^

A i jeszcze sobie uświadomiłam, że prowadzę tego bloga już pół roku ;oo Heh fajnie. Szybko zleciało. 

Co do notki to niezbyt miałam siły jej opisywać, ale jakoś dałam radę. Nie podoba mi się osobiście. Jednak następna powinna być lepsza, ponieważ Akatsuki będą chcieli odzyskać Yuuki oraz zobaczycie jak na prawdę wygląda książę ;))

No to tyle, żegnam.