17. " Koniec tego przedstawienia"

Widziała jak postać Deidary znika w korytarzu. Im bardziej się oddalał tym bardziej zaczęło ją coś kłuć w sercu.

Nawet Deidara jej uwierzył? Przecież to widać, że ona tylko udaje! Ona nie jest taka naiwna i pokrzywdzona do cholery jasnej! - zaczęła przeklinać w myślach.

~ . ~  .~

- Zakuro, un? - mruknął odchylając lekko drzwi do pokoju. Od razu zauważył skuloną czarnowłosą dziewczynę na łóżku. Niepewnie podszedł do niej. Ona zapłakana spojrzała na twarz blondyna.
- Czego chcesz? Po co przyszedłeś? - warknęła łkając.
- Un...ja...no ten tego. Eh Zakuro wiem, że Yuuki ma ostry język, ale nie powinnaś się tym tak przejmować - oznajmił stanowczo.
- Ale Dei ja to od niej słyszę już od kilku lat...a ona nawet nie chce mnie wysłuchać! - kolejne krople łez spłynęły jej po policzku. Deidara milczał. Niezbyt wiedział jak jej pomóc, ponieważ jej jeszcze nie zna za dobrze. Jednak coś przyszło mu do głowy.
- To ja cię wysłucham, un... - wybełkotał, a czarnowłosa drgnęła. Wygięła lekko usta co ledwo przypominało uśmieszek i wytarła mokre policzki.
- No może zacznę od początku... Miałam 4 lata gdy zaczęłam używać mocy mojego Bijuu. Byłam wtedy bardzo wystraszona, samotna i niezrozumiała. Nie potrafiłam walczyć. Nie mogłam znosić widoku krwi i cierpienia. Nienawidziłam przemocy. Jednak pewnego dnia gdy zaatakowała mnie duża grupa ninja musiałam się bronić. Mój...potwór pomógł mi w tym. Gdy jeden z nich zrobił mi głęboką ranę na ramieniu dostałam jakiegoś szału. Nie byłam w stanie się kontrolować... Chwyciłam za jakiś kij, który miałam pod ręką i zaczęłam zabijać. Najgorsze jest to...że mi się to spodobało. Wymordowałam wszystkich co do jednego. Na ręce,twarzy i ubraniu widziałam plamy krwi i błota. Normalnie zaczęłabym płakać i uciekać z przerażenia...a ja zaczęłam się śmiać. Byłam szczęśliwa...szczęśliwa dlatego, że zabiłam. Jedenastoogoniasty mówił, że to dzięki niemu żyję. Powiedział że pomorze mi w życiu jeśli tylko będę chciała. Uwierzyłam mu. Wtedy nie miałam pojęcia, że po prostu mnie kontroluje.
Poznałam Yuuki. Była piękną dziewczyną, która uśmiechała się tylko w obecności jej siostry. Sama nie wiem jak doszło do tego, że się zaprzyjaźniłyśmy...Eh, ale niestety musiałam zjebać tą znajomość. To znaczy Jedenastoogoniasty...Na prawdę nie chciałam zabić jej siostry, na prawdę nie chciałam jej skrzywdzić...to nie moja wina! Tylko tego potwora... - rozryczała się. Deidara słuchał każdego jej słowa i był pewny, że dziewczyna nie kłamie. Że mówi to od serca.
- A teraz co się stało z tym...demonem? - zapytał po chwili.
- Nie mam pojęcia, na prawdę! Jednak gdy go spotkam własnymi rękami zabiję - wymamrotała. Wtedy blondyn był już pewny, że dziewczyna jest z nim na prawdę szczera.
- Powinnaś pogadać z Yuuki i opowiedzieć jej to co mi... jestem pewny, że zrozumie.
- A jeśli nie?!
- Spokojnie. Znam ją. Może jest sroga i wybuchowa, ale potrafi być też wyrozumiała i słodka, un - powiedział uśmiechając się. Zakuro poprawiła swoje włosy, które spadły jej na twarz.
- Widać, że ci się podoba... - jęknęła cicho. Deidara zarumieniony drgnął.
- Ale co się dziwić...jest śliczna, utalentowana, zgrabna. Od zawsze to wiedziałam...eh tylko pozazdrościć - uśmiechnęła się sztucznie. Widząc to chłopak pochylił się nad nią.
- To prawda. Jest prześliczna....jednak...ty również jesteś ładna, un - uśmiechnął się i odgarnął jej włosy, które zakrywały praktycznie pół twarzy.
- Masz świetna figurę i piękne duże oczy. Nie chowaj twarzy za grzywą...ponieważ jesteś na prawdę ładna - powiedział, aby ją pocieszyć. Zakuro z błyskiem w oczach patrzyła na niego uśmiechając się.
- N-na prawdę? Ajć! Deidara jeszcze nikt mi nic takiego nie powiedział, dziękuję! - wykrzyknęła i rzuciła mu się na szyję. Kątem oka spojrzała w stronę uchylonych drzwi gdzie cały czas stała Yuuki i przyglądała się temu zdarzeniu. Jaki był jej wyraz twarzy? Wiadomo, że nie pryskała z radości. Patrzyła z żalem i smutkiem w stronę przytulającej się pary. Zazdrość, gniew oraz smutek - właśnie to odczuwała blondynka. Zakuro się zadziornie uśmiechnęła, a Yuuki widząc to przeklęła w myślach i zniknęła w korytarzu.

~ . ~ . ~

- Ej, chłopaki widzieliście Yuuki, un? Znowu gdzieś zniknęła... - wszedł do salonu rozglądając się. Jego uwagę przykuł Tobi i Hidan, którzy zaczęli się przekrzykiwać.
- Co jest? - zapytał gdy zobaczył kłócących się ninja.
- Hidan i Tobiasz prowadzą bardzo istotną dyskusję na temat co jedzą pandy - powiedział Sasori popijając herbatę.
- Aha ;___;
- To bardzo ciekawa konwersacja, przysłuchaj się, a dowiesz się wielu rzeczy o życiu.
- Chuj im w dupę. Gdzie Yuuki?
- Nie wiem, nie obchodzi mnie to, zamknij ryj bo chcę posłuchać dialogu Hidana i Tobiego. - oznajmił. Deidara westchnął i usiadł na kanapie. Widać nie może liczyć na pomoc, więc postanowił, że potem ją znajdzie.
- Ty chuju jebany mówię ci, że koala jedzą eukaliptus, a pandy bambus! - krzyknął Hidan.
- Nie prawda! Eukaliptus rośnie w Afryce, a tam jest ciepło i nie rośnie eukaliptus!
- Tobi kurwa twoja głupota sięga zenitu! Koala są w Europie!
- W Australii kretyni - warknął Sasori.
- NIE WTRĄCAJ SIĘ! - krzyknął dyniogłowy i białowłosy jednocześnie.
- Czy oni chcą się pozabijać tylko dlatego, że nie wiedzą co je panda, un?
- Właśnie tak.
- Okej...w sumie to super, un.
- A co chcesz od Yuuki? Czyżbyś dalej jej nie powiedział tego co zamierzasz od bardzo dawna? - uśmiechnął się pod nosem Skorpion.
- Skąd ty możesz wiedzieć co ja jej chcę powiedzieć?
- Bo nie jestem idiotą?
- No tu bym się kłócił - prychnął Deidara, a czerwonowłosy zmierzył go wzrokiem.
- A właśnie, Lider dalej wkurwiony na Yuuki, że misja się nie powiodła? - zapytał blondyn.
- Wątpię żeby mu przeszło. Podobno to było coś ważnego dla Lidera. Konan gadała, że Pein nawet rozmyślał czy nie wyrzucić Yuuki z Akatsuki - wtedy Deidare zamurowało.
- Chyba go popierdoliło... - krzyknął Dei i wybiegł z salonu.
- CICHO JEBANY,GŁUPI,BRZYDKI I TŁUSTY SKURWIELU! Zaraz przeczytamy na Wikipedii - warknął Hidan.
- Nie krzycz na mnie ;c - wziął marker i namalował sobie na masce smutną minkę.
- Cicho czytam! Yh...bla, bla ,bla, bla ,bla Ulubionym pożywieniem pandy jest bambus!! I co głupio ci kretynie?! - syknął białowłosy.
- Nie prawda!! Internet kłamie! Moja panda je eukaliptus!
- TY NIE MASZ PANDY!
- I CO Z TEGO?!?! Teraz się odczep od Tobiego, bo Tobi jest załamany twoim brakiem wiedzy na temat zwierząt zwanych pandami. Teraz się na ciebie focham i idę udawać, że jestem pingwinem!
- ŻE CO KURWA?! - krzyknął Hidan i Sasori, a dyniogłowy w podskokach poszedł do kąta.

~ . ~ . ~

Deidara pobiegł do pokoju dziewczyny z nadzieją, że ją tam zastanie. Niestety nie znalazł jej. Westchnął zrezygnowany i poszedł do siebie.

Znowu jej nigdzie nie ma. Może trochę przesadziłem? Nie musiałem tak wyolbrzymiać problemu przed gabinetem Lidera. Jednak jedno jest pewne, Yuuki przesadza, a Zakuro to jednak spoko laska. Może trochę dziwna...ale jest w porządku. Yh i znowu zwlekam z rozmową...tą poważną rozmową ;__; Chcę mieć to już za sobą, więc Yuuki błagam!! Nie utrudniaj ;__; - rozmyślał gdy szedł ze spuszczoną głową po korytarzu. Nagle zza zakrętu wybiegł zadyszany Kisame.
- Deidara tu jesteś! - krzyknął w stronę blondyna.
- Co jest,un?
- Yuuki, Zakuro...jakaś akcja w salonie jest.
- ŻE CO!? - momentalnie oderwał się z miejsca i biegł razem z Kisame w stronę salonu.
- Co się dzieje? - zapytał po drodze.
- Yuuki podobano była cały czas u Lidera i prowadzili bardzo tajną dyskusję na temat misji i Zakuro. Nie wiem o czym gadali, ale teraz w salonie się coś dzieje i lepiej, żebyś przy tym był - objaśnił człowiek ryba. Deidara spanikował...Nie wiadomo co Yuuki zrobi. Jeśli faktycznie ją Pein wyrzucił, a teraz chce się odegrać na Momochi? Zabije ją? Zamknie się w sobie i nigdy więcej jej nie zobaczy? Deidara podejrzewał najgorsze. Wyważyli drzwi i wpadli do pomieszczenia jak błyskawica. Blondyn się rozejrzał. Wszyscy byli i otaczali dziewczyny. Czarnowłosa stała naprzeciwko blondynki. Nie odzywały się. Akatsuki patrzyli co się dzieje... Yuuki zerkała krzywo na żółtooką. Większość na prawdę myślała, że Uchiha nie wytrzyma i lada chwila zaatakuje kunoichi. Deidara szybko podbiegł do Yuuki i już miał coś krzyknął jednak blondynka lekko podniosła prawą rękę. Chwilę potem wysunęła ją w stronę Momochi.
- Przepraszam - powiedziała. Po tych słowach wszyscy zgromadzeni rozszerzyli swoje źrenice. Najbardziej Deidara znieruchomiał. Wszystkiego mógł się spodziewać, ale nie tego. Momochi również była zdziwiona. Jednak po krótkiej chwili uśmiechnęła się i zarumieniona uścisnęła jej dłoń.
- Nie ma sprawy Yuuki, ajć ^^ - wszyscy dalej patrzyli ze zdumieniem w oczach. Nikt się nie spodziewał, że mogą się pogodzić...a szczególnie, że to Yuuki pierwsza wyciągnęła dłoń. Lider zadowolony przytaknął i razem z Konan wyszli z pomieszczenia. Gdy tylko zniknęli za drzwiami blondynka automatycznie oderwała swoją dłoń z uścisku czarnowłosej.
- No...w końcu wyszli, koniec tego przedstawienia - syknęła i usiadła na kanapie. Znowu szok! Czyli ona tylko udawała przed Liderem?
- Tobi już nic nie rozumie ;cc Jesteście w końcu pogodzone czy nie? - zakłopotany Tobi zaczął domagać się wyjaśnień. Zresztą wszyscy nie ogarniali o co chodzi
- Oczywiście, że nie... musiałam odegrać tą scenkę, żeby Lider mnie nie wyjebał z organizacji. Dalej jej nienawidzę - warknęła, dając nogę na nogę i krzyżując ręce.
- Hihihihi, Tobi. Nie słuchaj jej ona tylko tak mówi... Tak na prawdę cieszy się, że w końcu jesteśmy pogodzone - uśmiechnęła się Zakuro.
- Taa..spierdalaj - mruknęła Yuuki.
- Widzisz, jak mnie kocha? ^^ - klasnęła w ręce i uśmiechnięta wyszła.
- Tobi dalej nic nie rozumie ;c
- Nikt tego nie rozumie...ale jakoś mi się wydaje, że pomiędzy nimi już nie będzie problemów - oznajmił Itachi widząc uśmiechniętą twarz Yuuki.
- Pokręcone to wszystko...niby się godzą, ale Yuuki mówi, że udawała, ale i tak są pogodzone? WTF? - Deidara również nie mógł pojąć tej sytuacji.
- Ej Deidara? - czerwonowłosy zmienił temat.
- Czego, un?
- Nie zapomniałeś o czymś?
- Un??
- Miałeś chyba pogadać z Yuuki z tego co wiem - uśmiechnął się zadziornie, a policzki Deidary nabrały rumieńców.  Przełknął ślinę i niepewnym krokiem podszedł do blondynki, która dalej siedziała na kanapie.
- Yuuki... - jęknął. Dziewczyna zerknęła na poddenerwowanego blondyna.
- Tak?
- Mam nadzieję, że nie jesteś zła za to co powiedziałem gdy wyszłaś z gabinetu,un? - zapytał niepewnie.
- Na początku owszem, byłam na ciebie zła, ale potem przemyślałam wszystko. Miałeś rację, przesadziłam i w dodatku zjebałam jedną w ważniejszych misji. - Deidara odetchnął z ulgą. Sasori cały czas przyglądał się ich rozmowie.
- A i jeszcze coś...tylko, że nie tutaj. Chodź może do pokoju. Muszę ci coś jeszcze bardzo ważnego powiedzieć. Tylko, że wiesz...no, ten... - wymamrotał zarumieniony.

Ja pierdole Deidara jak zwykle musi wszystko komplikować. Niech teraz jej to powie do cholery...eh trzeba mu jakoś pomóc - szybko podszedł do blondyna.
- Jak zwykle wszystko trzeba za ciebie robić - warknął Skorpion i popchnął przyjaciela tak, że wylądował na dziewczynie.
- No i pięknie - uśmiechnął się Sasori, widząc całującą się parę.

~ . ~ . ~ . ~ 

Trochę wam kazałam czekać na tą notkę ;__; Przepraszam. Jaka będzie moja wymówka? A taka, że przez tamten weekend nie miałam dostępu do internetu. Potem brak czasu i weny. Wmówką jest jeszcze to, że mam pomysł na nowe opowiadanie i nie myśle o niczym innym tylko o ty, a ten blog zaniedbuję ;c

I tak rozdział mi nie wyszedł. Chciałam żeby to inaczej wyglądało >< Ale obiecuję, że się poprawię. A i jeszcze jedno. Błagam nie pytajcie o co chodzi z tymi pandami...to było straszne wiem. Przepraszam, że musieliście to czytać, ale to wszystko wina moich przyjaciółek  które niszczą mi psychikę ;___; A właśnie miałam dać dedykację dla Kirei, ale mam ją w dupie i jej nie dam, lol

Co do notki, wiem, że była nudna i krótka i  głupia i chujowa i wgl... ale w następnej będzie duuuuuuużo słodkości pomiędzy Yuuki i Deidarą ;333 aww, chyba wiecie o czym mówię ^^

+ zdjęcie małej Zakuro gdy masakrowała ninja :)